Strathan & Knoydart

Klikken op de foto's geeft toegang tot het volledige album met 156 foto's

31 maart 2006: Proloog

Een hele overgang, van een werktrip in het zonnige Monte-Carlo, omkleden in veldkledij op de luchthaven en onderweg naar Noord-Britannië! Geen rechtstreekse vluchten op Glasgow meer, dus ging het via Newcastle upon Tyne. Er is nog tijd om de lounge te bezoeken, met mijn zware bottinnen steek ik daar wel een beetje af tegen de zakenmannen in kostuum! Een goede whisky brengt mij evenwel in de stemming.
Te Newcastle, overnachting in de nieuwe Albatros jeugdherberg, vlakbij het station gelegen. Nog net tijd voor een pint op de Bigg Market, centrum van deze aangename en bruisende Noord-Engelse stad.

01 april 2006: Start in Glenfinnan

Vroeg uit de veren om de trein van 0630 naar Edinburgh te nemen, en dan verder naar Glasgow Queen Street. Inkopen voor onderweg, vooral gas en havermeel, en dan nog een "80" in de bekende Horseshoe bar. Om 1240 de trein op naar Fort William. De lijn naar Mallaig is buiten dienst wegens werken, dus gaat het per bus naar Glenfinnan waar ik om 1700 de eigenlijke wandeling kan beginnen. Motregen en zonneschijn: ideaal weer om een mooie regenboog over het fameuze viaduct te zien. Een uurtje wandelen door de glen, tot de Corryhully bothy wordt bereikt. Een schuilhut met de luxe van elektrische verlichting, maar een koud kot, waar met moeite een vuurtje kan gemaakt worden met vochtig hout. Eens in de slaapzak is het wel warm genoeg!

02 april 2006: Corryhully - Strathan

Ontbijt met thee en havermeel, alles opruimen en onderweg voor de lange klim naar de Bealach A'Chaoroainn waar nog vele plakken sneeuw liggen. Goed pad naar boven, moeilijke afdaling evenwel in Glen Cuirnean, met een slecht gedefinieerd pad, steile dwarshellingen, enkele malen de rivier oversteken en traag vooruitgaan door een terrein dat volledig verzadigd is met water. Geen neerslag evenwel, en prachtige uitzichten naar alle zijden in deze ruwe en desolate vallei. Tegen het eind van de namiddag wordt de bodem van de vallei en de Pean rivier bereikt.

Tijd om een kampplaats te zoeken, maar de meeste vlakke gebieden rond de rivier zijn veel te drassig, men zakt er soms tot de knieën in weg! Uiteindelijk een prachtige plaats gevonden: een eilandje in de rivier met hard gras en droge ondergrond. Het eiland heeft geen naam, maar overeenkomstig de naastliggende heuvel zou het Arendseiland kunnen worden genoemd! Net na het opstellen begint het te regenen, maar tegen dan zit ik warm en droog binnen. Eerste nacht in de "Nammatj", die prima voldoet. Een rustige nacht op een rustige plaats, met slechts het tikken van de regen, en tegen de morgen, van de hagelstenen!

03 april 2006: Strathan - Sourlies

Van de kampplaats af is het een korte wandeling naar de bekende stad Strathan. Stad is veel gezegd, het is eerder een spookstad: één onderhouden huis (vakantiewoning), enkele vervallen schuren en een ijzeren loods die als school zou hebben gediend. Zeer mooie ligging evenwel, een sfeervolle plaats.
Verder naar boven door Glen Dessary, bevolkt door een grote roedel herten, die nu, buiten het jachtseizoen, hoegenaamd niet schuw zijn. Ook een mooie kudde Highland-vee! Na het laatste huisje in de vallei wordt het pad een beetje ruwer, en kort voor de overseek van de Allt Coire na Uth slaat de tegenslag toe: ik glijd uit in de modder, terwijl mijn voet blijft staan, zodat deze op pijnlijke wijze wordt omgewrongen.

Met wat moeite sta ik op en stap verder, duidelijk niets gebroken maar de gang was traag en enigszins pijnlijk. Er zat echter niets anders op dan door te stappen, ik was blij met mijn hoge Meindl Army Pros die mij waarschijnlijk van erger onheil hebben behoed. Het weer wordt slechter, op de pas krijg ik een sneeuwstorm te verduren die de zichtbaarheid tot vrijwel nul herleidt. Het klaart echter snel op, en het zicht op Loch Nevis is prachtig. De afdaling door Glen Finiskaig is echter lang en moeilijk, met vele stenen op het pad die het moeilijk maken mijn voet te plaatsen. Uiteindelijk bereik ik de Sourlies bothy net voor de duisternis invalt, om 20.30.

Niemand anders hier, dus plaats genoeg om een en ander uit te hangen om te drogen, thee drinken en havermeel eten en eens naar mijn voet kijken die er goed lelijk uit ziet! Goed geslapen evenwel, en zien wat nu te doen: verschillende scenario's worden overwogen, in elk geval echter zal ik morgen in Inverie moeten geraken!

04 april 2006: Sourlies - Inverie

Vroeg opstaan, want het zal een lange en moeilijke dag worden, met een klim van meer dan 500 meter. Bij het bereiken van de schorren aan de monding van de Carnach rivier word ik ingehaald door drie Nederlandse wandelaars, die mij enorm geholpen hebben door een groot deel van mijn last over te nemen, zodat ik het gammele brugje en de steile helling in een redelijke tijd kon overwinnen. We namen afscheid aan de bealach, ze namen nog enkele zware stukken mee tot aan de voetbrug beneden in Glen Meadail, daar zij niet tot Inverie dorp zouden gaan. Bedankt nogmaals voor de hulp!

Het pad in Glen Meadail was mooi en goed begaanbaar. Met nog wat hulp van een vriendelijke Schot onderweg bereikte ik uiteindelijk Inverie, en de eenvoudige kampeerplaats op het strand aldaar. Ondertussen was het plan voor de volgende dagen klaar: de rest van de wandeling naar Glen Shiel en Glen Affric uitstellen, en twee dagen rusten hier in Inverie, om dan op vrijdag de boot te nemen en via Fort William aan te sluiten bij de werkgroep in Inverness. Twee kalme dagen in het vooruitzicht, met als enige beweging de gang naar de onvermijdelijke plaats in Inverie:de Old Forge Pub!

05 en 06 april 2006: Inverie

Kamperen op het strand lijkt een leuk idee, zeker in zo een mooie omgeving met prachtige uitzichten in alle richtingen, maar het weer was er niet naar, met heel de tijd regen en wind. De Nammatj toonde echter dat hij van expeditiekwaliteit is: weerstaand aan de hevigste stormen, en zorgend voor een aangename en droge binnenomgeving, waar ik kon rusten, maar ook wat lezen en essentieel onderhoudswerk doen zoals schoenen poetsen, wat nu wel echt nodig was geworden en welk een werkje is dat een zekere voldoening schept.

Tegen het eind van de namiddag was ik er echter beu van en begaf ik me nar de Old Forge. In deze meest afgelegen pub kan men zeer lekker eten (de St-Jacobsschelpen zijn zeker aanbevolen), een welkome afwisseling na enkele dagen op havermeel te hebben geleefd, en natuurlijk is er ook bier van het vat! Enkele pinten "80", en de kans om te babbelen met enkele lokale mensen (ondermeer de enige Brit ooit ontmoet die een fan was van Napoleon), en met bezoekers, zoals de elektriekers die aan de lokale centrale kwamen werken. Een zeer goed café zonder meer!

07 april 2006: Vertrek

Vroeg vertrek, wachtend op een (enigszins) windstil moment om op te kramen en door de regen terug naar het dorp om tegen 11.00 de "Western Isles" naar Mallaig te nemen. De overtocht zelf moet het enige droge moment van de dag zijn geweest, wat de mogelijkheid bood om vanop het dek het uitzicht waar te nemen en de frisse zeelucht op te snuiven.
Te Mallaig kreeg ik een lift naar Fort William van de elektriciens, en bracht een bezoek aan mijn vrienden daarginder. De volgende dag zou ik per bus naar Inverness gaan om aan te pikken bij de werkgroep voor West Affric.

Zo verliet ik Knoydart met de boot en niet te voet. Het geheel heeft me echter niet ontmoedigd, en ik zal deze tocht zeker terug aanpakken, al is het maar om deze mooie plaats terug te bezoeken!